Historia

W skład parafii utworzonej dekretem Ks. Biskupa Ordynariusza Jerzego Ablewicza z dnia 08.09.1981 roku weszły cztery wioski: Borki, Maniów, Wola Szczucińska oraz Załuże.

Wcześniej wioski te należały do parafii Szczucin i kościoła odległego nawet 5 km – do 8 km. W Borkach niedzielna Msza św. była odprawiana w przydrożnej kapliczce z kamienia i cegły z ołtarzykiem Matki Bożej Różańcowej mieszczącej tylko celebransa, wierni natomiast podczas Mszy św. stali pod gołym niebem.

W związku z tym, gorącym pragnieniem ś.p. Ks. Prałata Dziekana i Proboszcza Mariana Bracha było wybudowanie świątyni z prawdziwego zdarzenia dla tutejszej rolniczej i chłopo-rolniczej części parafii. Po długotrwałych, żmudnych staraniach u ówczesnych władz ostatecznie zezwolenie na budowę kościoła otrzymał dopiero Ks. Stanisław Saletnik, jego następca. Należy jednak z całą stanowczością podkreślić, że powstanie parafii Borki to nade wszystko owoc ogromnego poświęcenia, kapłańskiego oddania i cierpienia Ks. Prałata Mariana Bracha. Sprawę budowy zlecono seniorowi wikariuszy – Ks. Stanisławowi Kempie. [Kapliczka]

W dniu 13-go maja 1981 roku odbyła się uroczystość poświęcenia placu pod budowę kościoła parafialnego w Borkach. Licznie zgromadzony lud oczekiwał przybycia Ks. Bpa Jerzego Ablewicza i wtedy cały chrześcijański świat obiegła bolesna wieść o zamachu na papieża Jana Pawła II na placu św. Piotra.

Radosna uroczystość w Borkach przemieniła się w gorącą modlitwę błagalną o ocalenie życia Ojca św. To właśnie wtedy, na miejscu budowy w sercu kapłanów zgromadzonych pod przewodnictwem Ks. Bpa Ordynariusza zrodziła się myśl, by budowany kościół pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej był wznoszony jako pomnik – wotum wdzięczności za ocalenie życia Jana Pawła II. Myśl tę zaaprobował Ks. Bp. Ordynariusz i poinformował o tym Ojca świętego. Swoją wdzięczność za modlitwy i troskę o jego osobę Ojciec św. wyraził w 1982 roku, ofiarując na ręce Ks. Bpa dla wznoszonego kościoła parafialnego w Borkach, poświęconą przez siebie figurę Matki Bożej Fatimskiej.

Po niezbędnych przygotowaniach, dnia 15-tego maja 1983 r. w uroczystej procesji została wprowadzona do budującego się kościoła figura Matki Bożej Fatimskiej – osobisty dar Ojca św. Ta podniosła uroczystość zgromadziła Księży Biskupów, duchowieństwo i liczne rzesze wiernych z parafii i okolic, którzy przybyli na powitanie Fatimskiej Pani.

W tym uroczystym dniu obiegła okolicę jakże smutna wiadomość o tragicznej śmierci trzech młodych chłopców w nurtach Wisły. Wszyscy byli ministrantami, a dwóch z nich niosło otrzymaną od Papieża figurę Matki Bożej Fatimskiej podczas jej intronizacji do kościoła. Jeden z nich miał na imię Karol. Niektórzy z parafian próbują łączyć to zdarzenie z trójką fatimskich dzieci oraz z osobą Ojca św.

[Sanktuarium Borki]
Dla upamiętnienia zamachu na placu Św. Piotra, każdego 13-tego dnia miesiąca, wierni parafii i liczni pielgrzymi gromadzą się u stóp Fatimskiej Pani, która obsypuje licznymi łaskami swoje dzieci. Ich udział w nabożeństwie tego dnia, to jakby duchowy kwiat złożony najlepszej z Matek, w którym kryje się miłość i wdzięczność, a nade wszystko odpowiedź na Jej wezwanie do modlitwy różańcowej i pokuty.

Tradycyjnie już gromadzą się tu rolnicy, strażacy, dzieci I – komunijne, młodzież przyjmująca sakrament Bierzmowania, chorzy, małżonkowie oraz wszyscy kochający Matkę Bożą i Ojca św, aby rozważać orędzie fatimskie.

[Figura MB Fatimksiej] 10 maja 1993 r. z Watykanu pod adresem księdza biskupa Józefa Życinskiego nadszedł list od kardynała Angelo Sodano, w którym czytamy m.in.: „Jego Świątobliwość Jan Paweł II przesyła na ręce księdza biskupa Ordynariusza wyrazy duchowej łączności z całą Parafią Borki, zebraną w dniu 13 maja br. na uroczystości tytułu kościoła wotum wdzięczności za ocalenie życia Papieża. Jest więc ta świątynia w sposób szczególny związana z osobą Ojca św. Tu wznosiły się ku Miłosiernemu Bogu pierwsze modlitwy błagalne o ocalenie życia Papieża… Ojciec święty oddaje w opiekę Matki Bożej Fatimskiej całą parafię Borki, prosząc Ją, aby wypraszała u Swego Syna potrzebne łaski budowania żywego Kościoła w sercach ludzkich. Księdzu Proboszczowi, wszystkim, którzy przyczynili się do wzniesienia tej świątyni wotum i całej parafii, Ojciec święty z serca udziela swego błogosławieństwa”.